Ashish

                                                                                    एक सह-यात्री आवश्यक छ तिमिलाइ, जसले मतभेदमा मत अनि भेद को वैचारिक भिन्नता प्रष्ट बुझेको होस। भेदलाई एउटा मीठो सिकाईमा ठेल्दै, मतको गुलियो स्वादमा बिलिन हुन प्रेरित गरि रहोस। आधा खाली र आधा भरिएको पिठ्युँको गागृमा, पृथ्वीको गहन एनरजिको वार्तालाप केलाउन पाइ राखियोस। म सम्झिन्छु त्यो समय, जब आधा उगृएको अनि आधा कालो बादललाई हेरेर हामी कापी कोर्ने गर्थ्यौ, अनि देख्थ्यौ अनेकौ दार्शनिक विचार, कला कृति र मिस्टृसियस एनर्जिको उतरचडाब। सायद मेमोरिले पनि वर्तमान समय बलियो बनाइदिदो रहेछ। आहा! केही त थियो जसले त्यतिका मतभेद भए पनि हामीलाई एउटै  सिक्का को "हेड एन्ड टेल" जसरी टासी राख्यो। आज मिस्टृसियस एनर्जी नै भनिदिए मैले, तिमी यसमा अलि बढी नै सहमत हुने छौ। तर छ केही जस्लाई सायद शब्दले नै बयान गर्न सक्दैन, ...

कोरोना भाइरस एपिडेमिकका कारण विश्वभरकै शिक्षणसंस्था ठप्प रहेको ५ महिना भन्दा उकालो लागेको छ। यसै बिचमा बिध्यार्थीहरु प्रत्यक्षरुपमा मारमा परेका छन। नेपालमा गत साउन ६ गते राती १२ बजे बाट लकडाउन हटे सँगै त्रिभुवन विस्वविध्यालयले स्थगित रहेका परिक्षा पुन संचालन गर्न जोडतोडले लागेको बिगतका केही दिनहरुमा देख्न सकिन्छ। कोरोना भाइरसको खत्रा टरि नसकेकाले, विस्वविध्यालयबाट गैरजिम्मेवारी पुर्ण अभिव्यक्ति आएको बिग्यहरुको बुझाइ छ। तर त्रिभुवन विस्वविध्यालय भने कसैको कुरा नसुनी बिध्यार्थीहरु बिच अन्योलता बनाउनमा अहिले प्रथम पोजिसनमा उभिएको छ। परिक्षा हलमा बिध्यार्थीहरुलाई उपस्थित गराएर नै परिक्षा गर्ने भनेर त्रिभुवन विस्वविध्यालयका परिक्षा नियन्त्रक पुष्पराज जोशीले जानकारी दिनु भएको छ। भाद्र १ बाट लामो दुरिको यातायात खोले लगत्तै भदौको दोस्रो या तेस्रो साताबाट परिक्षा गराउने तयरीमा T.U. जुटेको छ। काठमाडौमा मात्र अध्ययन गर्ने बिध्यार्थीको कुरा गर्ने हो भने पश्चिम्का दार्चुला देखि पुर्वको काकरिभिट्टा सम्मका बिध्यार्थी राजधानीमा पढ्ने गरेका छन। पश्चिमको डडेल्धुरा बाट काठमाडौ आइपुग्न बिभिन्न जिल्ला हर...

म सुतेको छु खाटले आधुनिक नाम पाएको कोठे पलङ्ग आधुनिकतामा रमाउन जान्ने भैसकेछु। गाउँमै जन्म लिए। याद त केही छैन दोर्याएर एक पटक गएको छु। त्याहा पुग्दा म याहा खेल्थे, बस्थे भन्ने चाहिँ महसुस भएको थियो। फेरि एकपटक जान मन छ ती मेमोरी, खोला, खरले छानेको त्यो घर, धुरी सबै महसुस गर्न। सहर भन्दा धेरै टाढा छ जन्मथलो सायद त्यसैले खास छ। यो थलो त्यति खास लाग्दैन याँहा त मित्र भित्रको शत्रु चिन्न निकै मुस्किल हुन्छ। आफ्ना पनि देखावटी आत्मियता बोकेर सँगै हातेमालो गर्छन। कम्पिटिसनको झन के कुरा गर्नु बुढा/बुढि देखि छोरा/छोरी सम्म उग्र कम्पिटिसन छ। धेरै नकारात्मक पक्षलाई बल पनि दिएको छ। यहाँ त सबै पुरातन मोडन भैसको घर-होम, भान्साथलो-किचन, आमा-मम अनि के के हो के? समय बद्लिदै छ। सभ्यता, संस्कृती र व्यवहार फेरिदै छ। बिच फेजमा छ यो युग। एका तर्फ बा आमा उमेरका सिनियर सिटिजन जो पुरानै शैलिमा रमाउनु हुन्छ, जसलाई मोडन शैलीको कुनै चाख छैन अनि अर्को तर्फ १६,१८,२५ बर्षका युवा युवती जो युटुब, फेसबुक, टुइटर र इजि इनफरमेसनको सहायताले मोडन लाइफस्टाइलमा रमाउन चाहान्छ्न। यो आधुनिकताको लहरो कति लामो समय चल्ने हो यसले क...

भिड भिड को अस्तित्व कति लामो छ, त्यही भिड जो नयाँ कानुन स्थापित गर्छ त्यही भिड जो स्थापित कानुन खण्डन गर्छ भिड कहिल्यै मुठी बनी बल बन्छ भिड कहिल्यै धेर बनी छताछुल्ल बन्छ धेरै इतिहास बोकेका भिड आज कापिका पानामै सिमित रहेका छन धेरै भिड स्वयम अहिले जुझारु रहेर शक्ति बनी रहेका छन। यस्तै छ भिड चाहिन्छ पनि चाहिदैन पनि । मान्छे मान्छे को भिड जनवार जनवारको भिड प्रकृति प्रकृतिको भिड भिड भिडै भिड।

             " Let's use our mind to understand the higher dimension of life." To help someone is a quality, not everyone has that. You have to go through the incident or you have to see the incident or you have to feel the incident so that you can really understand what the incident impacts and results in one's life. I wonder. There are enough problems within the country that they need to focus on and solve still they are targeting to another country. They want to be a part of other country political activities. They want to involve their hand on others. To feel that low level of life, either you have to go through or you must have a high level of consciousness. Many people lack consciousness. When you intentionally perform bad action to only fulfill your step without caring about someone's life and still continue to do that for a long time, you are one of the stupid people ever lived on this planet. To understand this fact we have to d...

मन मनै सोचे कति गहिरो होला यो मन, के भावानाका डोरि समाएर निस्कन सक्छु म खै? सोच्दै छु, एउटा भावानले पुर्ण रुप लिन नपाउदै आर्को आएर लिप्त भैदिन्छ। सोच्नु के हो? हावाले त्यो रुखको पातलाई हल्लाई रहेको छ, म महसुस गर्न सक्छु। के रुखले महसुस गर्ला त्यस हावालाई? महसुस गर्नु के हो? महसुस त म आफै गर्छु, उनी बसि रहेकी छिन उनी हुनु के हो? उनलाई मैले आफ्नु भन्नू कसरी? के उनी म भित्र छिन, मैले महसुस गर्नु भनेको के म भित्रै हुनु हैन र? बत्ती आएछ, सबैतिर उज्यालो छर्दै छ के म आफुलाई उज्यालो बनाउन सक्दिन र? पानीको आवाजले के बोली रहेको छ म सुन्न सक्छु तर बुझ्दिन, आखिर प्रकृति उदास भएको हो भन्ने प्रतिक्रिया दिए के हुन्छ र प्रतिक्रिया त अहिलेको जङ्गी अड्डा बनेको छ, चाहे मृत्यु होस या जन्म मानिस प्रतिक्रिया पोख्न आतुर भैहाल्छ। सबैको आफ्नु महसुस हुन्छ अनि मेमोरी, मान्छे त्यसरी नै बोल्छ जे डाटा बोकेको छ। म त आफू बुज्न हिड्दै छु मन बुज्न मनको गहिराही बुज्न , रमाको प्रेमी अटाउन सक्ने मन कत्रो हुदो हो, आमाको आँसु घुटुक्क निल्न सक्ने कत्रो साहासि हुदो हो , अपराधिको अपराध लुक्न सक्ने कत्रो मन ह...

I can see they just departed, saying they will meet up tomorrow at 5 o'clock. The conversation went in between the children '200m' ahead. This is the evening time. I am here in the open field. Just staying by myself, staring at those trees extended over '100m'. The children just departed. Two of them went south, one of them went north and three of them went east. I can see they are tired. I can also see the joy in them to meet up tomorrow again. I can see all the beautiful memories in them. I always come to this place. I don't know what the place holds. I always come here and stay alone for hours. This place is beautiful. The trees are beautiful. One man just passes by me with a full sack of grass on his shoulder. Now there is no one. No sound of human being. Only birds are whispering and The sound of the wind. The place is like a musical orchestra. I can see a few concrete buildings in front of me, side by me. But, they are at a distance. Every human being on...

The environment is the key. What-ever you are committed to these days you need to change your environment around so that you can stick to your commitment. It is the key Or else you can slip away easily for so many things. Sometimes it is important to not keep the mobile on your table. Sometimes changing the way the room is decorated can help you see things differently. Small things need to get changed. The way you talk to your family members, the neighbor. It adds flavor to work. It is lockdown, we have enough time for ourselves so we are trying to change our habits, get rid of addiction. But we could not last more than a week and get into the old habit loop. I am also changing my habits. I have overcome a few habits and added so many. So the environment is a prominent thing. change it see differently and see it will change. Another, Share to near people. we are in lockdown. We cannot be with friends so tell your family member what are the habits you are trying to change so ...

What am I teaching to my child? Isn't that the question should parents ask to themselves. Nepali culture is wild. The functions are almost every week. Your whole family members, relatives, close ones get together and spend quality time. But, these gatherings are adding negativity as well. People gather and they just talk about the negative side of people in society and also about the young generation's. He/she is dis-obedient. The new person coming to the house as "Buhari" is not well mannered. All of the talks and gossip is adding the same brain to the younger generation. Criticism is good that makes people better but Criticism should be with positive message, also with the solutions to the young ones. so, that they can learn from the criticism not stay back and think that he/she should take revenge. If your child is not obeying you. Why not ask yourself what is leading him/her to be arrogant. To what people or children he/she hang out with. How did he/she sp...

हिजो म १६ वर्ष पुगेछु। आमाले भन्नू भएको, अब यो घर मेरो हैन रे। बाल्यकालिन सोच ,भावाना र उटपट्याङ्गले कहिले म १६ बर्ष पुगे अनुभव कमै गर्न सक्छु। भावनाका फुलहरु मेरो मन मस्तिष्क मा बिजारोपण गर्न थलेका छ्न। बिहानी को घाम फरक देख्छु  ,मलाई नै गिज्याएर टुलु टुलु हेरि रहे जस्तो लाग्छ ! कती मीठो समय । नयाँ लुगा, श्रृङ्गार का सामान देख्दा म कति खुसी छु। आमाले एक एक गरि मलाई सुन्दर बनाउन मा आफ्नु समय खर्ची रहनु भएको छ। आर्काको घरमा भनेको मान्नु पर्छ रे, जे भनेनी सुन्न पर्छ रे आमा मलाइ एक एक गरि सिकाउदै हुनुहुन्छ। म चुप लागेर सुनी रहेकि छु। म त नयाँ लुगा लगाउन पाएकोमा खुशी छु अनि आमा बाबा आफ्नु जिम्मेवारी पूरा गर्न पाएकोमा। फरक छ धेरै फरक। बाजा गाजा सहित घरमा नाज गान छ अनि मान्छे आफन्त को भिड , मलाइ भेट्न ललिता रिता र कृसन आएका छन , म त पराइको घर जान लागेको रे ,सँगै खेल्न अब म पाउदिन रे अनि कति कति कुरा भनेका म आधी भन्दा धेर कुरा बुज्दिन तर म मेरो नयाँ लुगा देखाएर दङ्ग छु । हे र त मेरा नयाँ लुगा सबै एक ढक्क भएर आरिस गर्छ्न म गजक्क पर्छु । आमा भित्र आउनु हुन्छ , सबै साथी हरु बाहि...

कोइलाहरु बढी रहेछ्न आमा थपिरहनु हुन्छ अगेनामा दाउरा सुनाइरहनु भएको छ ती, छोडिएका पाइतालाका डोबहरु, थिचिएका भावनाका पखेटाहरु समाजले दिएका अनेकौ बन्देजहरु । रोजाइका हिडाइ प्यारा हुन्छन अनि यादहरु अझ मिठा , कहिलेकाही थकित दिनहरु अनि कामहरु बैराग लाग्छन, पाइतालाका छालाहरुले साथ दिन छोडे झै समय आफ्नो बन्न छाडे जस्तो लाग्छ । ननिदाएका अनेकौ रातहरु नखाएका अनेकौ छाकहरु सधै दिएर जान्छन जिवनका मिठा पाठहरु । घृणाको आभास पिटाइ र जड्याहाको साथ फेर्न सकिन्छ मुहार सिकाउदै जाउ मायाको पाठ परिवर्तित समय र तिम्रा आश डटिरहनु केलाउदै मिठा मुसकानका साथ । आमा भन्नहुन्छ घाम अस्ताउछ अनि फेरि उदाउछ आशा मार्नु हुदैन । अध्यारा रातहरुले चम्किला ताराहरुको अस्तित्व जोगाएको छ । उज्याला दिनहरु पनि उल्लू लागि खास हुदैनन अस्तित्व बोकेको छ माटो ढुङ्गा अनि यी रुखहरुले । त्यसरी नै अस्तित्व बोक्छौ तिमी र तिम्रा सन्ततिले पर्दाहरु उगृएक छ्न मेरा आँखा र मनका । म सुनिरहेछु, अगेना र मेरो मन न्यानो भएको छ ।।

निरन्तर हेरिरहेछु म, बाटा, खाल्डा बाटा र पाइतालाका डोबहरु उभिरहेछु, एक्लै यो साझँमा तिमिले दिएका यादहरु सङ्घालेर श्रृङ्गारेर माया अनि बाध्यताको खेल, गन्द आहि रहेछ अझै तिमी परको बस्तिवाट । खै, निरन्तर भयभित छु आफु, म बाट । उभिरहेछु हेरिरहेछु भावानाका भयभित खेलहरु आफ्नै रोजाइमा क्रोधीत आत्महरु, चल्न कोसिसरत सुशासन आत्मकथित भावानाका भविस्यहरु उहीँ पाइतालाका डोबहरु कुल्चिएर निरन्तर क्षितिज पुग्ने आशामा ।।

                   "Are we under the privacy threat with the increase of digital gadgets"    Couple of videos watched, I went through the few article. They were all talking about the privacy threat, security issues, and hacking of information with the increase of digital gadgets and social media. All information nowadays is posted. I just visited Los Angeles, photo uploaded. Live video I am at Barcelona football stadium. literally posting and saying whatever we are doing through social media handles. We can easily get information about people. Even banking transaction has come through the gadgets now. Everything is open. Email hacked, Facebook hacked, Twitter handle hacked, Credit card hacked. The news is everywhere. The personal information is used to assault the young girl in northern California. The girl committed suicide in India since her naked pictures went viral on social media. The...

It's a request to every parent to stop discriminating against your child. When will they learn and grow from, if you are teaching to discriminate them from home? She is 14 she just wants to study why don't you understand that simple request of her? why? you only hear your son saying he wants a bicycle and all those necessary tools just to play. Why you are handling cowshed and all the household works to a child who wants to grow. when you will learn all these dear parents so that she can live the life of her dreams. She will end up being like you and suffer in life. Let her study and her dream flourish. She can run the bank tomorrow. she can run the country Can become an engineer, doctor and many more. If you stop her today you are stopping her future to grow and her brain to stop to dream. parents look at her smile. with all those pain in heart, she is still smiling. she still wants to live her childhood like her brother is living. she wakes up at 5 and go to the cowshed an...

                                                                                                  ''I enjoyed, I attached the peaks that life can give'. G uess what, It's raining. Yes, It's pouring down the water from the beautiful sky. My favorite place to be. I like the sound of water falling. It is so peaceful. It resonates with me . I find, nature is like talking with me. The wind is teasing me. I enjoyed it, I attached the peaks that life can give. The rain has something to give me always. The dark color of the cloud bounds me to throw me inside myself. FOr a moment the mind is in such awe, It forgets how to think. The inner talk comes to a stop. The bird whispering is beau...

                   "your lifestyle will be the way you make decisions !!" Your mind thinks prior to take decision on anything. If you want to go out tomorrow, you will be making a plan from the day before and while you are asleep you process enough about the plan that the next day you will ultimately go to the desired place by hook or crook. You Don't listen about anything from others about the idea. Despite you got over by some other urgent/important work on the line. SO, It is important to give suggestions to people prior to or after they finished the work. So that they can realize without being hurt. Your actions are all by the decision you made. You can change the way you live. Another, Don't snooze your alarm in the morning. Give yourself 5 minutes to think in the night how many hours of sleep does your body and mind need. Be practical with the decision and sleep accordingly. If you Snooze your alarm your commitment for the...

I live in a society. The norms, values, and understanding are different and weird! HEY THERE! This is 2020. The year of technology and skyrocketing development activities. I am here in south-east Asia in a developing country where education is not the first priority to the government. The people are deeply rooted in superstitious beliefs. My goal is also to work on this and swipe away the root of this kind of beliefs from society. Today I have a story of my society. Normally, I don't hang out with my neighbor because I am away from the house for my study. I live 93 KM away from my home. Due to holidays and lockdown due to coronavirus attack, I am here at home. I have been observing my house, my neighbor and my area. The place is beautiful. Today is a new year. 2077 B.S. started from today. On this auspicious occasion. One of my neighbours near my house conducted "pooja". Yes. They worship God and prepare many religious food and celebrate together with relatives a...

I live in a village-town area. village-town?  Yes, The houses are being constructed and is expanding at a rapid pace. The basic facilities are available. schools are there, road reach to the front yard of my house. Other than this, you have to walk for half an hour to reach the vegetable hub to get fresh vegetables. You have to walk half an hour to reach the area where you can get everything. So I love to call my area village-town area. Today, I wanna talk more about freedom. Freedom of a 3-year-old son of a household mother who lives in front of my house. His father is in abroad like most of the Nepali father who went abroad to earn a living to their families. He is 3 or 4 years old, I don't know but he can speak and walk properly. He has a different world. He runs here and there with no care of COVID-19 currently, the world is facing. He does not care about anything. He just enjoys playing, running with nature. I observe him quite often. Oh! boy what your thought process is. W...

Hey there! This is 2020. I am bored and to overcome my boredom I have come to my brother's house to download some of the movies and enjoy the little bit of time I have got due to COVID19. wait, what? Covid19. Yes Covid19 the virus attack. The attack is not only to my country but all over the world. 209 countries are affected by the virus around the globe. Okay let's talk a little bit about the virus.  Originally started from Wuhan city of China around December 2019. It spread quickly around the globe. The virus happened to transfer from animals to humans. when you get a virus you are supposed to get symptoms like dry coughing, headache, High fever and difficulty in respiration. They transfer to others through the droplets of cough you throw out. The medicine or antidote are not found yet. By the time I am writing this article 1,441,128 confirmed cases are found and 82,992 deaths are registered around the globe. 307,819 have recovered from the attack and return home. China, I...

It all seems yesterday, I changed from that arrogant me to loyal me. From doing for only myself to doing for people. From dreaming to change me to dreaming to change the society. Time has passed. I have come a long way with all my thought, emotions, and belief. You are not who you were yesterday. You will not be who you are today. it's all about growing, realizing, and understanding every bit of step you take towards that one day when you stop breathing and leave everything. Everybody has to die. I have a lot of time before that, to impact on people, find their happiness on their misery. Time will pass.  I realize how The world is still running when my eyes are still closed. The worry of freedom from school was different. The feeling to reach that state, the energy was different. You personify different qualities. You reach to every point you desire. Everything is all about how u work and how u are focused, on what u believe Time has passed. The joy of being at high s...

एउटा बुढो मान्छे , घर सम्म बनाउन सकेर काम बाट अवकाश लिन्छ । उस्को काम आज भोलि घर वोरिपरि को वारि हेर्नू र अन्य समयमा राक्सी खाएर बुडि संघ झगडा गर्नु मात्र छ । उसलाई घमण्ड छ उस्ले घर बनाउन सकेको र दुई छाक टार्न सकेकोमा ।  घर बाट उठेको भाडा बाट घर टरि रा छ । बुडिले सब्जी किन्न पठाउदा रेट अनुसार पैसा दिएर पठाउछिन || उनलाइ डर छ ,बुढोले फेरि रक्सी खाएर आउँछ अनि हल्ला झगडा सुरु गर्छ । उनी न बोल्छिन ,न त केही गर्न सक्ने अवस्थामा छिन ,समाजले दिएको बाध्यतामा बाची रहेछिन । आज 40 बर्ष कटेछ  उनी न बोल्छिन न उन्को emotionको कदर छ । चाहान्छु यो सोच यो पक्ष समाजको सुदृयोस ,अनि चेतना जागोस एस्ता भुसियाको दिमागमा।  मानवको कर्तव्य पहिल्याउन जानुन र महिलाको कदर गरुन !!!

1) सोचले आएका इ सोचहरु थुपारेर मैले चोटले दिएका इ खोलहरु उधारेर मैले एकान्तमा अघि बड्न सिक्नुपर्यो अब बचेका कमि कमजोरीहरु सुधारेर मैले 2) पाएर पनि गुमाउनेलाइ सोध्नुहोस त्यस्को महत्त्व , नपाएर छट्पटीएकालाई पनि सोध्नुहोस त्यस्को महत्व। छुट्टै  छ आकार अनि आरम्भ मायाको , झिनु आस राख्नेलाई सोध्नुहोस त्यसको महत्व 3) म सबै भन्दा धनी छु , एउटा हिमालको टापु नै मेरो , जहाँ मेरो मात्र घर छ।  बाहिरी मान्छे ले मलाइ गरिब देख्छ। भन्छ्न म दु:ख र अभावमा बाचेको छु। म फेदी झर्छु खेती गरेर आफ्नु गुजारा गर्छु , मलाइ आधा लिटर तेल लिन जान 3 घन्टा हिड्नु पर्छ। बिहान बेलुका को छाकका लागि म 365 दिन नै काम गर्छु ।  म बजार जान्छु अनि फर्कदा  फेदी बाट हिमाल हेर्छु र दङ्ग पर्छु  मेरो मात्र घर उ त्याहा माथी ।

१४ बर्षकी तिमी, न मतलब छ, तिमिलाई दुनियाँको न मतलब छ,तिमिलाई अरु कसैको । तिमीलाइ मतलब छ त केवल तीम्रा ती २ भैंसी र ४ बाख्राहरुको । आमा बाबा हुदाको आभास कस्तो हुन्छ थाहा छैन तिमिलाई दादाको अङ्गालो कति सुरक्षीत हुन्छ थाहा छैन तिमीलाई । तिमीलाई थाहा छ त केबल ती बाख्रा र भैंसिहरुको जसलाई तिमी अनगिन्ती माया गर्छौ । कस्तो सपना अनि कस्तो भविस्य बोकेकी छौँ थाया छैन तिमिले, यत्ति थाहा छ,तिमी बढ्ने छौ धेरै अगी अनि पुग्ने छौ धेरै माथी । १४ वर्षकि तिमी , दिइन्छ दुइ छाक, गराइन्छ तिमीलाई काम हरेक रात । आज तिमीलाई मन छैन केही गर्न ,पीडा छ तिम्रो शरिरको तर तिमिले पाउनु छैन भन्न कसैलाई तिमीलाई पालना गर्नु छ केवल आदेशको अनि तिमिलाई मात्र गर्नु छ काम ।। तिमी मत्लब नगर्नु कसैको तिमिलाई माया गर्दैनन कसैले , तिमिलाइ माया गर्छ्न त केवल ती तिम्रा ती २ भैंसी र ४ बाख्राहरुले ।। यती मिठा तिम्रा बोलि,यती राम्रा तिम्रा पाइला बढी रहनु सधै अघि । एउटा इतिहास बनेर,आशा भरोसा र कलपनाको बिचमा बाची रहनु तिमी एउटा जीन्दगी । तिमी हासी रहनु तिमी अघि बढी रहनु तिमीलाइ साथ दिहिरहनेछ...

किन झरिरहेछ,इ आशाका आँसुहरु झरी बनेर ? किन मडारिरहेछ यो आकाशमा, दबिएका स्वतन्त्र ध्वनीहरु ? म त, किनारमा उभिएको मान्छे, बालुवामा भविष्य लेख्दै गर्दा, छालहरु सँगै भाग्य मेटिएको मान्छे । सारङगी रेटिरहेको साइलाले देशको गीत गाइरहेको छ कि, आफ्नो भोको पेटमा गुनगुनाइरहेको छ, सहर छिरेको ठुलदाइले, श्रम बेचिरहेको छ कि, भविष्यका अनुहारहरु । म त, किनारमा उभिएको मान्छे, हेरिरहेछु, प्रजातन्त्रले स्वतन्त्रता लुट्दै गएका कथाहरु , वरपिपलका पातहरुले आफ्नो आनुहार फेर्दै गर्दा, बलात्कृत भएका ती कलिला पालुवाहरु । हेरि रहेछु, बगि रहेका राता रगतका भेलहरु , रङ्गाउदै ती छितिजका अनगिन्ती आशाहरु। म त, किनारमा उभिएको मान्छे बुझदै छु , आशाको गरुङ्गो भारी बोकेर सिकार गर्न गएको हर्के , आज किन आफै सिकार भएको छ । आशा उस्तै छ, कल्पना उहीँ छ स्वतन्त्रताको भाषण बिकिरहेछ । म त, किनारमा उभिएको मान्छे , देखिरहेछु, खाली झोला बोकेर सहर झिरेको रामे, आज बाकस लिएर आएको छ । अनि आँसुको भेल, स्वतन्त्रताको खेल बर्षौसम्म, युद्ध मैदानमा , महानताको ब्यापार चल्ने चालाउने,...

सम्माननीय   रबिन्द्र मिश्र सर , म एउटा हारेको ब्यक्ति ,   यस अर्थमा देशको राजनिती   देशको परिस्थितिले गर्दा , म एक युवा अज (Teen age) को युवा  | उच्च माध्यमिक विध्यालय (higher school) सकिनै लागेको छ , घरमा बसिरहदा मन त्यसै पिरोलिन्छ   ।सामान्य परिवारमा हुर्केको बडेको हुनाले दुख के हो , पीडा को अनुभव   केही छ । अरुलाइ परेको पीडा आफैलाइ परे जस्तो लाग्छ। घरबाट बाहिर निस्कन्छु बाटामा मानिसहरु केही आश गरेर बसेको देख्दा निकै मन दुख्छ ।तपाईं हामीलाई थाहा छ कसैको आश गरेर बस्दा कति सम्मको दुख हुन्छ , त्यही माथी अपहेलना   सहन सक्नु कुनै आम मानिसको सहनशीलता भन्दा परको कुरा हो ।मन्दिर जान्छु किनकि आशा मरेको छैन ।सबैलाइ सुख पुराइदिनु भनेर तर त्यही धर्मको आगनमा पनि मानिसहरु बसिरहेका हुन्छ्न ।केही देलाकि भन्ने   आशमा , कति पिरोलिदो   हो मन , म यस कुरालाइ पनि बुज्छु कि कतिले यसलाई व्यवसाय बनाएका छन , तर धेरैले आफ्नु भोक मेटाउन , स...