Ashish

किन झरिरहेछ,इ आशाका आँसुहरु झरी बनेर ? किन मडारिरहेछ यो आकाशमा, दबिएका स्वतन्त्र ध्वनीहरु ? म त, किनारमा उभिएको मान्छे, बालुवामा भविष्य लेख्दै गर्दा, छालहरु सँगै भाग्य मेटिएको मान्छे । सारङगी रेटिरहेको साइलाले देशको गीत गाइरहेको छ कि, आफ्नो भोको पेटमा गुनगुनाइरहेको छ, सहर छिरेको ठुलदाइले, श्रम बेचिरहेको छ कि, भविष्यका अनुहारहरु । म त, किनारमा उभिएको मान्छे, हेरिरहेछु, प्रजातन्त्रले स्वतन्त्रता लुट्दै गएका कथाहरु , वरपिपलका पातहरुले आफ्नो आनुहार फेर्दै गर्दा, बलात्कृत भएका ती कलिला पालुवाहरु । हेरि रहेछु, बगि रहेका राता रगतका भेलहरु , रङ्गाउदै ती छितिजका अनगिन्ती आशाहरु। म त, किनारमा उभिएको मान्छे बुझदै छु , आशाको गरुङ्गो भारी बोकेर सिकार गर्न गएको हर्के , आज किन आफै सिकार भएको छ । आशा उस्तै छ, कल्पना उहीँ छ स्वतन्त्रताको भाषण बिकिरहेछ । म त, किनारमा उभिएको मान्छे , देखिरहेछु, खाली झोला बोकेर सहर झिरेको रामे, आज बाकस लिएर आएको छ । अनि आँसुको भेल, स्वतन्त्रताको खेल बर्षौसम्म, युद्ध मैदानमा , महानताको ब्यापार चल्ने चालाउने,...

सम्माननीय   रबिन्द्र मिश्र सर , म एउटा हारेको ब्यक्ति ,   यस अर्थमा देशको राजनिती   देशको परिस्थितिले गर्दा , म एक युवा अज (Teen age) को युवा  | उच्च माध्यमिक विध्यालय (higher school) सकिनै लागेको छ , घरमा बसिरहदा मन त्यसै पिरोलिन्छ   ।सामान्य परिवारमा हुर्केको बडेको हुनाले दुख के हो , पीडा को अनुभव   केही छ । अरुलाइ परेको पीडा आफैलाइ परे जस्तो लाग्छ। घरबाट बाहिर निस्कन्छु बाटामा मानिसहरु केही आश गरेर बसेको देख्दा निकै मन दुख्छ ।तपाईं हामीलाई थाहा छ कसैको आश गरेर बस्दा कति सम्मको दुख हुन्छ , त्यही माथी अपहेलना   सहन सक्नु कुनै आम मानिसको सहनशीलता भन्दा परको कुरा हो ।मन्दिर जान्छु किनकि आशा मरेको छैन ।सबैलाइ सुख पुराइदिनु भनेर तर त्यही धर्मको आगनमा पनि मानिसहरु बसिरहेका हुन्छ्न ।केही देलाकि भन्ने   आशमा , कति पिरोलिदो   हो मन , म यस कुरालाइ पनि बुज्छु कि कतिले यसलाई व्यवसाय बनाएका छन , तर धेरैले आफ्नु भोक मेटाउन , स...